"Θα έλεγε κανείς, ότι στον τόπο μας, μόλις τόλμαγε οποιαδήποτε κυβέρνηση, να μιλήσει για κατάργηση του οκτάωρου, θα σείονταν η γη."
Έχει ξεκινήσει εδώ και οκτώ μήνες και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, η προσπάθεια των εργοδοτών για να μειώσουν στο ελάχιστο το κόστος, ουσιαστικά να καταργήσουν, τις πληρωμένες υπερωρίες,
καταργώντας παράλληλα, το κατακτημένο με αίμα, οκτάωρο εργασίας.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
οι κινήσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, όπως τις παρακολουθήσαμε οι εργαζόμενοι
Τον Αύγουστο του 2020 δημοσιεύεται το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης που έγινε ευρύτερα γνωστό ως έκθεση Πισσαρίδη.
Αυτό το σχέδιο, μεταξύ πολλών άλλων αναφερόταν και στον «εξ ορθολογισμό της χρήσης και του κόστους των υπερωριών». Τα πρώτα δημοσιεύματα στον τύπο για την κατάργηση των υπερωριών , ξεκίναγαν.
Στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2020 ο υπουργός Εργασίας, προσπαθεί να καθησυχάσει τους εργαζόμενους. Με ομιλία του στη Βουλή διευκρινίζει ότι σε νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τα εργασιακά «δεν θα θίγονται το 8ωρο, οι υπερωρίες, το δώρο του Πάσχα και των Χριστουγέννων».
Πάρα τις διαβεβαιώσεις στα τέλη Οκτωβρίου, μαθαίνουμε ότι ως τα τέλη Νοεμβρίου, θα κατατεθεί στη Βουλή νέο εργασιακό νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο "δε θα υπάρχουν πια αμοιβές υπερεργασίας ή υπερωρίας, αλλά η επιπλέον απασχόληση θα μεταφράζεται σε ρεπό ή μειωμένο ωράριο".
Σε απάντηση τα εργατικά σωματεία, ανακοινώνουν 24ωρη απεργία στις 26 Νοεμβρίου.
Στις αρχές του 2021 η κυβέρνηση σχεδιάζει νόμο για μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.
Στο νέο πλαίσιο που προωθείται, οι επιχειρήσεις αναμένεται να μπορούν να απασχολούν, με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως, χωρίς πρόσθετη αμοιβή. Εντός του ίδιου 6μήνου θα εξοφλούν τις επιπλέον 2 ώρες πέραν του 8ώρου, με αντίστοιχη μείωση ωρών σε άλλες εργάσιμες ημέρες ή με ρεπό ή με ημέρες άδειας.
Το νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή στο τέλος Μαρτίου.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙ - ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ
Ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για τους εργοδότες,
«ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΚΤΑΩΡΟ»,
«ΚΑΜΙΑ ΥΠΕΡΩΡΙΑ ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ».
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναλαμβάνουν αυτό το καθήκον.
Αναζητούν το κρίσιμο αυτό οκτάμηνο και αναδεικνύουν ως κεντρικά,
ζητήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακίνδυνες κινητοποιήσεις.
Κινητοποιήσεις δηλαδή, αφιλόξενες στα εργατικά αιτήματα.
Κινητοποιήσεις, που θα συμμετείχαν πολίτες κάθε τάξης, με μόνο κοινό χαρακτηριστικό, την ιδεολογική – πολιτική τους τοποθέτηση
και όχι εργαζόμενοι με μόνο κοινό χαρακτηριστικό, τη δουλειά τους, την ανάγκη τους για πληρωμένες ώρες εργασίας .
Η δική της Χρυσής Αυγής,
οι καταγγελίες Μπεκατόρου,
η επίθεση της αστυνομίας σε κατοίκους στην πλατεία της Ν. Σμύρνης,
μέχρι και η απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα,
κυριάρχησαν στα Μ.Μ.Ε.,
όλους τους μήνες που σχεδιάζονταν η κατάργηση του οκτάωρου και των πληρωμένων υπερωριών.
Τα «αντί» κινήματα, παίρνουν τον λόγο για να αποπροσανατολίσουν.
Oργανώνουν για καθένα από αυτά τα ζητήματα αντι-ναζί, αντι-σεξιστικές, αντι-αυταρχικές πορείες.
Πραγματοποιούν μέχρι και αντι-ρατσιστικές πορείες την μέρα που τα Ηνωμένα Έθνη έχουν καθιερώσει, ως μέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.
Η μόνη συγκέντρωση που δεν πραγματοποιήθηκε με μαζικό κάλεσμα και συμμετοχή, μέσα στην περίοδο της πανδημίας, ήταν αυτή της απεργίας των εργαζομένων στις 26 Νοεμβρίου.
Από όλα όμως τα «αντί» κινήματα
ας επικεντρώσουμε σε εκείνο που υπονομεύει το δικαίωμα γυναικείας συνδικαλιστικής δράσης
και σεξουαλικοποιεί, προσβάλει την υπόσταση της γυναίκας εργαζόμενης. Το αντι- σεξιστικό.*
*αντι-σεξιστικό είναι το κίνημα που μάχεται εναντίον των έμφυλων διακρίσεων.
αντι σεξισμός στην υπηρεσία των εργοδοτών
Θα έλεγε κανείς, ότι στον τόπο μας,
μόλις τόλμαγε οποιαδήποτε κυβέρνηση,
να μιλήσει για κατάργηση του οκτάωρου, θα σείονταν η γη.
Ότι η φετινή κινητοποίηση στις 8 Μαρτίου, μέρα της γυναίκας, θα ήταν εξολοκλήρου αφιερωμένη στο 8ωρο.
Κι όμως στις μαζικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 8 Μαρτίου
δεν υπήρχε ούτε ένα πανό για την υπεράσπιση του 8ωρου.
Το αντισεξιστικό κίνημα επικράτησε.
Οι πρόσφατες καταγγελίες γυναικών για βιασμό και σεξουαλική παρενόχληση, αξιοποιήθηκαν σε βάρος των εργατικών αιτημάτων.
Όλα έγιναν, όπως ακριβώς επιθυμούσε ο επιχειρηματικός κόσμος και είχε προβάλλει μέσα από τα δικά του Μ.Μ.Ε..
Ο λόγος της σύγχρονης εργάτριας, αντικαταστάθηκε από τον λόγο της ηθοποιού και της αθλήτριας
Μονοπώλησαν τα συνθήματα για την βία κατά των γυναικών.
Λέξη δεν ακούστηκε για το 8ωρο.
Δεν είναι όμως, μόνο στον τόπο μας που υπερ προβλήθηκε,
η καταγγελία για τον πριν από 20 χρόνια βιασμό μιας επιφανούς γυναίκας,
ακριβώς στην περίοδο που επιχειρούνταν αντεργατικές μεταρρυθμίσεις.
Το περιβόητο #ME TOO κίνημα, λειτούργησε και λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Το #ME TOO είναι το κίνημα που αναπτύχθηκε μέσα σε μια μέρα
(12 εκατομμύρια γυναίκες ανταποκρίθηκαν άμεσα στην προτροπή διάσημης ηθοποιού να καταγγείλουν τη σεξουαλική τους παρενόχληση).
Το εάν ήταν ένα αυθόρμητο κίνημα ή εάν στήθηκε από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα,
δε φαίνεται μόνο από το απίθανο νούμερο συμμετοχής
που πέτυχε με την πρώτη απεύθυνσή του στο γυναικείο πληθυσμό.
Ακολούθησε η στήριξη της Χίλαρι Κλίντον,
αλλά και οι συστάσεις της Ε.Ε. προς τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, να ακολουθούν τα προστάγματα του #ME TOO κινήματος.
Ως κίνημα το #ME TOO :
-Εκφράστηκε με βαθύ συντηρητισμό, οριοθετώντας το γυναικείο λόγο αποκλειστικά στα ζητήματα του ιδιωτικού βίου.
-Ταπείνωσε το γυναικείο φύλο, ταυτίζοντας τη γυναικεία μορφή με
την βιασμένη, ξυλοδαρμένη, παρενοχλούμενη.
Απόκρυψε συστηματικά τη γυναίκα της δουλειάς , τη γυναίκα παραγωγό των αγαθών της κοινωνίας.
Κυρίως απόκρυψε την δύναμη και την βεβαιότητα, της γυναίκας εργαζόμενης.
-Οπισθοδρόμησε το φεμινιστικό κίνημα.
Συνέβαλε στην μαχητική (μέσω κινήματος)
μετατροπή της γυναίκας σε σεξουαλικό αντικείμενο.
Η λέξη "γυναίκα" ακούγεται σήμερα αποκλειστικά σε σεξουαλικές υποθέσεις.
(σεξουαλικοποίηση της γυναικείας υπόστασης).
-Απαξίωσε τη γυναίκα της κοινωνίας, και την οργανωμένη σε δημοκρατικές διαδικασίες δράση της.
Προσπάθησε να αχρηστέψει τους συλλόγους, τα σωματεία των γυναικών,
καθώς τα αντικατέστησε με την γυναίκα - μονάδα.
-Ανέδειξε ως μοντέρνα – απελευθερωμένη, τη γυναίκα - καταδότη μέσα στο χώρο εργασίας.
-Υπηρέτησε την κυρίαρχη ηθική,
σύμφωνα με την οποία η γυναίκα οφείλει να προσεγγίζει τον άνδρα πάντα με ενόχληση με διαμαρτυρία.
Συνέβαλε έτσι, στον σύγχρονο ευνουχισμό του γυναικείου φύλου.
-Εκδηλώθηκε δημόσια, με καταγγελίες διάσημων γυναικών, από το χώρο της μόδας και του κινηματογράφου.
Με αυτή του την επιλογή, η σεξουαλική παρενόχληση,
από πράξη με σκοπό τον εξευτελισμό και τη γελοιοποίηση της θηλυκότητας,
μετατράπηκε σχεδόν σε απόδειξη γυναικείας ομορφιάς.
Όμως για κινήματα όπως το #ME TOO, θα επανέλθουμε πολύ πιο αναλυτικά.
Τώρα οι εργαζόμενες θα κρατήσουμε μια σημαντική στιγμή.
Αυτή που το #ME TOO, προσπάθησε να εισβάλει στο εργατικό κίνημα.
Όταν, στις αλυσίδες της MC DONALD’S στις ΗΠΑ,
αναπτύχθηκε (πολλών χρόνων) εργατικό κίνημα,
με αίτημα την αύξηση του ωρομισθίου,
το κίνημα #ME TOO προσέγγισε τις πιο αδύναμες κοινωνικά άρα και ευάλωτες εργαζόμενες (αφροαμερικάνες και λατίνες )
με σκοπό να εισβάλει στις εργατικές διαδηλώσεις.
Προέτρεπε τότε τις εργαζόμενες να κινηθούν, ως «γυναίκες» και να καταγγέλλουν σεξουαλική τους παρενόχληση στο χώρο εργασίας.
Προσπάθησε δηλαδή, και ως ένα μέρος το κατάφερε τότε,
να προσανατολίσει την πιο επικίνδυνη για τους επιχειρηματίες της MC DONALD’S εργατική διεκδίκηση,
τη διεκδίκηση για καλύτερο μεροκάματο,
σε μια διαμαρτυρία - καταγγελία ακίνδυνη για τα συμφέροντα κάθε εργοδότη.
Οι καταγγελίες γυναικών, που εύχονταν οι επιχειρηματίες της MC DONALD’S να ακολουθήσουν,
εκτός από τον αποπροσανατολισμό από το αίτημα για μεροκάματο,
θα έβαζαν και τους εργαζόμενους σε διαμάχη μεταξύ τους.
Καμία καταγγελία δεν θα γινόταν, σε βάρος του εργοδότη (αυτόν τον έχουν δει μόνο σε φωτογραφίες οι υπάλληλοι του).
Ελάχιστες θα ήταν οι καταγγελίες προς τους διευθυντές (άλλωστε ένας κολοσσός όπως η MC DONALD’S, θέλει καμία φορά να τρίζει τα δόντια των στελεχών της, να εκθρονίζει κάποιους που έγιναν ισχυρότεροι από ότι τους επιτρέπει η εταιρεία).
Οι εργοδότες επένδυσαν στο #ME TOO, για να διασπάσει τους εργαζόμενους.
Υπολόγιζαν πως οι γυναίκες υπάλληλοι θα ξεκινούσαν να καταγγέλλουν τους άνδρες συνάδελφους τους.
Όμως για το θράσος τον εργοδοτών,
να νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν την γυναίκα καταδότη στο χώρο εργασίας,
όπως για την σεξουαλικοποιηση της γυναικείας υπόστασης και του γυναικείου κινήματος,
θα γράψουμε σε άλλο κείμενο.
το αντι - σεξιστικό κίνημα ορίζει:
Όταν παίρνει το λόγο η γυναίκα,
θα μιλάει μόνο για την συμπεριφορά των ανδρών.
Οι κουβέντες για μεροκάματο, 8ωρο, υπερωρίες
δεν αρμόζουν στη γυναικεία φύση.
Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Αλλά ας δούμε ενδεικτικά μόνο, τα πιο πρόσφατα.
Σήμερα στην Τουρκία που, όπως μαθαίνουμε,
«ο μισθός των εργαζομένων φθάνει μόνο για να αγοράζουν λάδι σε ποτήρι και ντοματοπελτέ σε κουταλάκι του γλυκού»,
αντι σεξιστικές οργανώσεις κάνουν ογκώδεις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, ενάντια στην αποχώρηση της χώρας τους από την σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
[Πρόκειται για Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας που υπογράφτηκε το 2011].
Οι διαδηλώσεις γυναικών,
που διεκδικούν μόνο για ζητήματα του ιδιωτικού βίου (συγκεκριμένα εδώ για την βία που δέχονται από τον σύζυγο ή τον πατέρα τους) ,
και που χειροκροτούν τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
προβάλλονται ως, ο μόνος δυνατός γυναικείος αγώνας.
Το ίδιο συνέβη βέβαια και στη χώρα μας.
Μια μέρα πριν την απεργία των εργαζομένων, για υπερωρίες και οκτάωρο,
το γυναικείο φύλο εκπροσωπείται στα Μ.Μ.Ε.,
από λίγες ακτιβίστριες που κινητοποιούνται σε επετειακή μέρα κατά της ενδοοικογενειακής βίας.
Το κεντρικό πανό τους «σπάμε τη σιωπή»,
προτρέπει τις υπόλοιπες γυναίκες να θεωρήσουν ότι ο γυναικείος λόγος περιορίζεται σε ότι συμβαίνει, μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους.
Ο δρόμος για βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους, είναι η δημόσια καταγγελία συζύγων με βίαιη - διεστραμμένη συμπεριφορά.
Όμως η συγκεκριμένη κινητοποίηση είναι ενδεικτική του χαρακτήρα κάθε ακτιβιστικης δράσης.
Η ακτιβιστική δράση στοχεύει:
-Στην αποθάρρυνση της μεγάλου πλήθους των εργαζομένων από τη συμμετοχή σε κινητοποιήση.
Επιλέγει μορφές δράσης τέτοιες, που να μην μπορεί να τις ακολουθήσει ο μέσος εργαζόμενος.
Αναθέτει τον αγώνα σε λίγους θαρραλέους πολίτες.
Ανοιχτά ή καλυμμένα καταγγέλλει το λαό για δειλία.
Στα κεντρικά του συνθήματα,
αντί να μεταφράζει τη λαϊκή ανάγκη σε διεκδίκηση,
αναλύει ψυχολογικά τον λαό, υποτιμώντας τον. «σπάμε τη σιωπή», «σπάσε το φόβο» κ.α.
Εξασφαλίζει στους κυβερνώντες
ότι οι εργαζόμενοι θα δυσκολευτούν πολύ να κάνουν πράξη
εκείνο που ακούγεται συνεχώς μέσα στους χώρους δουλειάς
«με αυτά που μας κάνουν πρέπει να κατεβούμε όλοι στο δρόμο».
-Στο να μην αναδειχτεί το λαϊκό δίκιο. Κυρίως να μην αποτυπωθεί το δίκιο αυτό σε αίτημα.
Χαρακτηρίζεται από γενικό, αξιακό λόγο.
Διατυπώνει με σαφήνεια μόνο αιτήματα που δεν θίγουν τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα
(π.χ., «όχι στη βία κατά των γυναικών»
αντί για
«πληρωμένες υπερωρίες, για να μην ξανασηκωθεί χέρι κατά των γυναικών» )
-Στον κλειστό, έξω από συλλογική – δημοκρατική διαδικασία και κοινωνικό έλεγχο, σχεδιασμό
του νοήματος, του πλαισίου των κινητοποιήσεων.
Ο σχεδιασμός της ακτιβιστικής δράσης, ετοιμάζεται εξ ολοκλήρου μέσα σε κλειστά πολιτικά γραφεία.
Δεν επηρεάζεται από τον κόσμο της δουλειάς, αλλά και δεν θέλησε ποτέ να τον εκφράσει .
Ο εναλλακτικός ή άλλοτε εξτρεμιστικός λόγος του, δεν αναιρεί αλλά επιβεβαιώνει αυτήν την πραγματικότητα.
Για αυτό και, αποφεύγει να δοκιμαστεί με μαζική απεύθυνση σε οποιαδήποτε κοινωνικό χώρο, κυρίως εργασιακό.
Προπαγανδίζεται έστω και αρνητικά,
με εκτενή αφιερώματα από τα Μ.Μ.Ε., «επεισόδια και συλλήψεις στην πορεία…».
Έτσι λοιπόν και η σύλληψη από την αστυνομία, για παραβίαση των ρυθμίσεων για την διασπορά του COVIT-19,
αυτών των ακτιβιστριών γυναικών, που μάχονταν κατά της ενδοοικογενειακής βίας,
ήταν η καλύτερη αποτροπή για όσες εργαζόμενες γυναίκες,
θεωρούσαν αναγκαίο να συμμετέχουν στην εργατική απεργία την επόμενη ημέρα.
Εφόσον συλλαμβάνονται γυναίκες, μέλη πολιτικών οργανώσεων
και μάλιστα σε μια διαμαρτυρία
που έχει την αποδοχή των εργοδοτών, της κυβέρνησης, της Ε.Ε. ,
όπως αυτή για την ενδοοικογενειακή βία,
πόσο δικαίωμα μένει στη καθημερινή γυναίκα της δουλειάς,
να συμμετέχει την επόμενη μέρα σε απεργιακή συγκέντρωση,
για να διεκδικήσει οκτάωρο και πληρωμένες υπερωρίες
ενάντια στις αποφάσεις των εργοδοτών, της κυβέρνησης, της Ε.Ε..
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ
Μπορεί η διαδήλωση της απεργίας, για το δικαίωμα στην οκτάωρη εργασία και για πληρωμένες υπερωρίες
να αποτράπηκε από την κυβέρνηση,
όμως οι γυναίκες εργαζόμενες στάθηκαν στο ύψος τους.
#me Too δεν χωράει στον τόπο μας
Είναι άξια θαυμασμού, η αδιαφορία που δείχνουν εδώ και χρόνια στη χώρα μας,
οι γυναίκες εργάτριες και υπάλληλοι,
στις προτροπές να εκφραστούν με καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση μέσα στους χώρους εργασίας.
Και οι πιέσεις που δέχτηκαν δεν ήταν μικρές, αλλά ήταν ακραία προσβλητικές.
Από τη μια πλευρά οι επίσημες στατιστικές,
-παρουσιάζουν απίθανα ποσοστά σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία (9 στις 10 γυναίκες),
-ταπεινώνουν με αυτά τα στοιχεία την εργαζομένη,
εννοώντας περίπου ότι συμμετέχει στην παραγωγική διαδικασία με σεξουαλικά χαρακτηριστικά,
και όχι με χαρακτηριστικά παραγωγού όπως ο άνδρας
-υποβαθμίζουν την απόδοση της γυναικείας εργασίας,
"οι γυναίκες αποσπώνται από τη δουλειά γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν χυδαίες συμπεριφορές"
-αμφισβητούν το σθένος, τη βαρύτητα, της εργαζόμενης, τον σεβασμό που απολαμβάνει από τους άνδρες συναδέλφους.
-ταυτίζουν την εργαζόμενη, με σεξουαλικό θύμα που χρειάζεται μάλιστα την υπεράσπιση και την προστασία των διευθυντών και των εργοδοτών της.
Από την άλλη πλευρά, οι υποδείξεις της Ε.Ε. προς τα σωματεία των εργαζομένων
« οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να προαγάγουν επειγόντως
την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση και
να υποστηρίζουν και να ενθαρρύνουν τις γυναίκες να καταγγέλλουν τέτοια περιστατικά αμέσως·»
Πρόκειται για τα νέου τύπου σωματεία, όπως τα οραματίζεται η Ε.Ε.
Το σωματείο ο μόνος θεσμός που υπάρχει για εξασφαλίζει την ενότητα των εργαζομένων στη διεκδίκηση απέναντι στον εργοδότη,
τώρα θα πρέπει να βάλει τους εργαζόμενους αντιμέτωπους .
Να ενθαρρύνει την εργαζόμενη να καταγγείλει τον άνδρα συνάδελφο της.
Η Ε.Ε. λογάριαζε
ότι η γυναίκα θα γίνει η μοντέρνα σπιούνα μέσα στους εργασιακούς χώρους,
αλλά και ότι θα μπορούσε να την χρησιμοποιήσει ως εργαλείο για να διαλύσει τα εργατικά σωματεία.
Προσπάθησε να εξελίξει τη θεωρία του "αδύναμου φύλου".
Για την Ε.Ε. η γυναίκα είναι "αδύναμο και εξαθλιωμένο φύλο".
χάρη στην ωριμότητα και το σθένος των γυναικών της δουλειάς,
το ελληνικό #me Too παράμεινε αρθρογραφία
στα περιοδικά μόδας και ομορφιάς
Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που η Ευρωπαϊκή Ένωση,
υπόδειξε στα κράτη μέλη της,
να χαρακτηρίσουν τη γυναίκα σεξουαλικό θύμα των εργασιακών χωρών,
να καθοδηγήσουν την εργαζομένη στη σεξοδιαμαρτυρία.
Αποτέλεσμα στην Ελλάδα, μηδέν.
Το γυναικείο εργατικό δυναμικό στην Ελλάδα μοιάζει να μην υπάκουσε.
Η πραγματικότητα διέψευδε όλες τις επίσημες στατιστικές.
Αν 9 στις 10 γυναίκες είχαν δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση στο εργασιακό χώρο,
πως γίνεται, πάρα τις προτροπές και τις διευκολύνσεις του κράτους,
σχεδόν καμία να μην την κατάγγειλε;
Έτσι, την κρίσιμη σημερινή συγκυρία,
που η κυβέρνηση θέλει να περάσει την κατάργηση του οκτάωρου και των πληρωμένων υπερωριών,
τα Μ.Μ.Ε. αναγκάστηκαν να στραφούν στο χώρο του αθλητισμού και του θεάματος.
Όμως τα όσα τραγικά, και από χρόνια γνωστά, αποκαλύπτονται σήμερα για αυτούς τους χώρους
δεν κατάφεραν να αποπροσανατολίσουν.
Το μήνυμα των γυναικών της μισθωτής εργασίας ήταν και είναι και σήμερα ξεκάθαρο.
Η εργάτρια και η υπάλληλος
δεν σηκώνει σεξουαλική παρενόχληση,
δε σηκώνει όμως και υποδείξεις στον αγώνα της για καλύτερη ζωή.
Η γυναίκα,
που είναι όρθια από το ξημέρωμα ως το βράδυ
για να φέρει μισθό στο σπίτι της
και να ετοιμάσει την οικογένεια της για την επόμενη εργάσιμη μέρα,
δεν καθοδηγείται εύκολα.
Σε αυτή τη γυναίκα δεν μπορούν τα επιτελεία των ισχυρών,
να της δώσουν δικαίωμα λόγου και δημοσιότητα
με αντάλλαγμα να αποδεχτεί τη ρετσινιά του παρενοχλούμενου θύματος.
Η κακομοιριά δεν ταιριάζει στη γυναίκα της δουλειάς.
Η καταγγελία δεν ταιριάζει στον αγώνα της.
από σήμερα οι γυναίκες εργαζόμενες
ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ.