Με σκληρή δουλειά, μετά από εντολή του υπεύθυνου τμήματος, του διευθυντή ή του ίδιου του εργοδότη,
με εντατική και μετρημένη για την απόδοσή της εργασία,
πραγματοποιείται σήμερα η υπερωριακή εργασία.
Σε κάθε τομέα της οικονομίας, για κάθε εργασιακό κλάδο,
υπάρχει η περίοδος των αυξημένων απαιτήσεων παραγωγής.
Σε αυτήν την περίοδο, η πλέον του 8-ωρου, η υπερωριακή εργασία, είναι απόλυτα αναγκαία
για επιτευχθούν οι στόχοι της παραγωγής αγαθών ή υπηρεσιών.
Η υπερωριακή εργασία έχει διαφορετικό χαρακτήρα από την εργασία που καλύπτει η δεύτερη βάρδια.
Το κομμάτι της παραγωγής που εκτελείται με υπερωριακή εργασία,
είναι ακριβώς εκείνο που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με μια δεύτερη βάρδια μερικής απασχόλησης.
Είναι το κομμάτι της παραγωγής που απαιτεί
ενιαία - συνεχή εργασία
από τα ίδια χέρια
και από το ίδιο μυαλό.
Η αναγκαιότητα για υπερωριακή εργασία, τιμάει την ανθρώπινη παραγωγή, την εργασία.
Την ανεβάζει ψηλά, πάνω από την παραγωγή της μηχανής,
τη οποία μπορεί κάποιος ανά πάσα στιγμή,
να την ανοίξει,
να την κλείσει,
να την αντικαταστήσει.
Αποδεικνύει ένα πράγμα.
Για την παραγωγική διαδικασία,
η εργάτρια, η υπάλληλος (το ίδιο και ο άνδρας εργαζόμενος), είναι αναντικατάστατοι.
Η εργασία δεν είναι το άθροισμα από πολλά χέρια και μυαλά, που εκτελούν εντολές.
Είναι τεχνική, εμπειρία, ειδίκευση, εξοικείωση με το αντικείμενο της δουλειάς.
Είναι η παρέμβαση κάθε εργαζομένου/ης στη οργάνωση της δουλειάς του/ης,
για να την απλουστεύσει, να την αυτοματοποιήσει,
να κάνει την εργασία κτήμα του/ης.
Όταν λοιπόν η παραγωγή έχει περιστασιακά αυξημένες απαιτήσεις,
ο εργοδότης δεν μπορεί να κάνει έκτακτες προσλήψεις, από την εφεδρεία των ανέργων.
Δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία, την απόδοση του μεμονωμένου εργαζομένου με ευκαιριακή απασχόληση.
Όπως λέμε μέσα στις δουλειές,
-όταν οι χώροι εργασίας γεμίζουν με προσωρινούς φθηνούς εργαζομένους,
από την άναρχη, χωρίς σχεδιασμό οργάνωση της δουλειάς,
και για να να ενισχυθεί ευκαιριακά και με χαμηλό εργατικό κόστος η παραγωγή -
«Προϊστάμενε, αν προσλάβεις εννέα γυναίκες, δε θα σου γεννήσουν παιδί μέσα σε ένα μήνα ».
Ο κανόνας λοιπόν της ίδιας της παραγωγής,
που κάνει συχνά αναγκαία
την εργασία πέραν του 8-ωρου, την υπερωριακή εργασία,
εξυψώνει την ανθρώπινη εργασία, δίνει αξία στη δουλεία μας,
αναγνωρίζει την ειδίκευση,
ορίζει ως αναντικατάστατα την τεχνική και την εμπειρία
τελικά αναγκάζει τον εργοδότη να δώσει αμοιβή με προσαύξηση.
Όλα τα παραπάνω
ότι οι εργαζόμενοι είναι μοναδικοί για το πόστο τους,
ειδικά όταν η αποδοτικότητα τους πρέπει να κορυφωθεί,
ότι δεν μπορεί να αντικατασταθούν,
όπως ένα μηχάνημα αντικαθίσταται από άλλο ίδιου τύπου μηχάνημα
ότι η υπερωριακή εργασία είναι, αναπόφευκτη,
ακόμα και στην πιο σύγχρονη, ορθολογικά οργανωμένη επιχείρηση
ήταν από παλιά γνωστά στους εργοδότες.
Ακόμα και όταν,
η δεύτερη βάρδια της φθηνής μερικής απασχόλησης ή των φθηνών επιδοτούμενων θέσεων εργασίας έγιναν νόμιμα,
οι εργοδότες δεν μπόρεσαν να τα αξιοποιήσουν,
στις περιπτώσεις που η παραγωγή απαιτούσε ενιαία, άρα υπερωριακή εργασία.
Το έργο ενός ατόμου που εργάζεται σε συνέχεια 10ωρων,
είναι ασύγκριτα πιο αποτελεσματικό - παραγωγικό,
από το έργο δύο ατόμων που εργάζονται 2 σπαρμένα 5 ώρα.
Για αυτό οι εργοδότες αναγκάστηκαν,
κάτω και από την πίεση του εργατικού κινήματος των παλιότερων εποχών,
να πληρώσουν την υπερωριακή απασχόληση,
με προσαύξηση στο ωρομίσθιο.
Σήμερα όμως, οι εργοδότες επιδιώκουν,
όχι απλά να καταργήσουν αυτήν την προσαύξηση στην αμοιβή των υπερωριών,
αλλά να καταστήσουν την υπερωρία,
απλήρωτο χρόνο εργασίας.
Να αντικαταστήσουν την υπερωριακή αμοιβή, με ρεπό.
Η εργασία που θα μας αναθέσουν να εκτελέσουμε,
μετά τη λήξη του 8ωρου,
είναι σήμερα για μας,
η μοναδική δυνατότητα να αυξηθεί ο μισθός μας.
Αυτό δεν συνέβαινε πάντα.
Πριν την εφαρμογή των μνημονικών νόμων ίσχυαν τα εξής:
-Η ετήσια αναπροσαρμογή του κατωτάτου μισθού,
αυτή που γίνονταν κάθε Δεκέμβρη ως και το Μάρτη του επόμενου έτος.
Κατοχυρώνονταν με την υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Συμβάσης Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε) και έδινε έστω και μια μικρή αύξηση κατά ποσοστό
-συνήθως ίσο και λίγο μεγαλύτερο από το ποσοστό της ετήσιας μεταβολής του ευρωπαϊκού πληθωρισμού-
από 2% ως 4% στον κατώτατο μισθό,
Η διαδικασία για την υπογραφή Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. έχει παγώσει από την περίοδο των μνημονίων.
Από το 2012 δεν ίσχυσε καμία αύξηση στον κατώτατο μισθό , εκτός από την αύξηση των 64 ευρώ μικτά τον Φεβ2019.
-Τα επιδόματα ωρίμανσης (τριετίες),
η προσαύξηση δηλαδή στο κατώτατο μισθό 10% για κάθε τριετία και έως τρεις τριετίες και συνολικά 30% για 9 έτη και άνω,
πάγωσαν επίσης το 2012.
-Το επίδομα παιδιού,
(το οποίο είχε κατοχυρωθεί σε πολλές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, οι οποίες μετά το 2012 δεν ανανεώθηκαν),
δεν περιλαμβάνεται πια στο μισθό που καταβάλει ο εργοδότης,
αλλά δίνεται με κριτήρια εισοδήματος, από το κράτος.
Δηλαδή από το 2012 και μετά,
οι εργατοϋπάλληλοι -άνδρες και γυναίκες-
πιάνουμε δουλειά με 580ευρω (καθαρά)
και ξέρουμε ότι θα παίρνουμε τα ίδια χρήματα, μέχρι τη σύνταξη.
Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η αμοιβή της υπερωρίας.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν ισότιμα για άνδρες και γυναίκες εργαζόμενους,
η συνέχεια όμως του κειμένου θα γραφτεί στο θηλυκό γένος, καθώς η σελίδα γράφεται και απευθύνεται σε γυναίκες εργατοϋπάλληλους.
Το κυνήγι της υπερωρίας έγινε απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει η εργαζομένη, να καλύψει τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες αυτής και της οικογένειας της.
Επίσης η υπερωριακή απασχόληση, αποτέλεσε και μια ατομική αντίσταση,
στις πολίτικες εξόδου των γυναικών από την εργασία.
Η επιλογή των γυναικών να αντικαταστήσουν στις ώρες της οικιακής εργασίας,
με κοινωνική - μισθωτή - υπερωριακή εργασία, ενίσχυσε τον μισθό τους.
Έκανε ίση με του άνδρα, συχνά και μεγαλύτερη, την συμμετοχή της στο οικογενειακό εισόδημα.
Έκανε σεβαστή τη γυναίκα στην κοινωνία.
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι
οι σημερινές γυναικείες οργανώσεις στο σύνολό τους,
ακριβώς την χρονική περίοδο, που προωθούταν από τους εργοδότες,
η θεσμοθέτηση των 2 ωρών απλήρωτων υπερωριών,
ασχολήθηκαν αποκλειστικά με την "βία κατά των γυναικών".
Παραλείψαν εντελώς να συμπεριλάβουν στα αιτήματά τους και το «ΚΑΜΙΑ ΥΠΕΡΩΡΙΑ ΑΠΛΗΡΩΤΗ»
Για αυτές τις οργανώσεις η βία κατά των γυναικών,
δεν πρέπει με κανένα τρόπο να συνδεθεί με την αμοιβή της εργασίας.
Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να αντιμετωπιστεί με την αλλαγή των υλικών όρων διαβίωσης των γυναικών και την ανάπτυξη οικονομικών αιτημάτων.
Αντίθετα, πρέπει να εγκλωβιστεί στην καταδίκη της ανδρικής ατομικής παραβατικής συμπεριφοράς.
Όμως το εισόδημα από το μισθωτή εργασία, είναι αυτό που στήλωσε τη γυναικεία αξιοπρέπεια.
Η μισθωτή εργασία, έφτιαξε την "τάξη" των εργαζόμενων - ανεξάρτητων γυναικών.
Αντίθετα τα εισοδήματα των γυναικών των μεσαίων στρωμάτων
και της αστικής τάξης,
δηλαδή
η είσπραξη ενοικίων,
τα bonus της διευθυντικής θέσης,
η είσπραξη ποσοστού επί των κερδών της επιχείρησης,
ακόμα και η απολαβές διατροφής μετά το διαζύγιο με έναν οικονομικά ισχυρό άνδρα,
καταδίκασαν
αυτό το μικρό αντιπαραγωγικό (αστό-μεσαίο) τμήμα του γυναικείου φύλου,
στην σύγχρονη εξάρτηση και υποταγή.
Για αυτό το μικρό και αντιπαραγωγικό τμήμα του γυναικείου φύλου, φτιάχτηκαν κινήματα όπως το #ΜΕ ΤΟΟ.
Στην "τάξη" όμως των γυναικών της δουλειάς, ισχύουν διαφορετικοί κανόνες.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έγινε την πρώτη περίοδο της οικονομικής κρίσης .
Τότε, σε πολλά εργατικά σπίτια,
(ειδικά σε αυτά που ο άνδρας εργαζόταν στην οικοδομή και δεν έβρισκε μεροκάματο),
ο μισθός της γυναίκας αποτέλεσε το μοναδικό εισόδημα του σπιτιού.
Η αμοιβή της εργαζομένης γυναίκας,
όπως και οι υπερωρίες της,
κράτησαν τα εργατικά σπίτια
μακριά από τα συσσίτια και την ελεημοσύνη των Μ.Κ.Ο.
...συνεχιζεται...
Πολυ ωραιαο