ΟΧΙ στην ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
της γυναικείας ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ.
Ο λόγος, στη γυναίκα εργατοϋπάλληλο.
Όλο αυτό το διάστημα οι εργοδότες, φοβούμενοι τις αντιδράσεις από το γυναικείο εργατικό δυναμικό, επιστρατεύουν τις δυνάμεις τους.
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ME TOO κινήματα αφηνιάζουν:
• Ταπεινώνουν τη γυναικεία μορφή ταυτίζοντας την αποκλειστικά με απροστάτευτο θύμα. Ξυλοδαρμένο, παρενοχλούμενο, βιασμένο.
Κρύβουν συστηματικά τη γυναίκα της δουλειάς,
την ίση προσφορά της στην κοινωνία,
τις συζητήσεις, την δράση της μεγάλης πλειοψηφίας των γυναικών,
αυτών που ζουν με το μισθό τους οικογένειες,
ενώ παράλληλα αναπαράγουν (με την εργασία τους στο σπίτι) την εργατική δύναμη 2-3-4 ατόμων.
• Με βαθύ συντηρητισμό, οριοθετούν το γυναικείο λόγο αποκλειστικά στα ζητήματα του ιδιωτικού βίου.
Η γυναίκα καθορίζεται από την συμπεριφορά του άνδρα.
Της αφαιρείται ο λόγος για την εργασία, την αναπαραγωγή, την κοινωνική οργάνωση.
Η διεκδίκηση για παιδικό σταθμό, εστιατόριο, αξιοπρεπή μισθό, ευτελίζεται σε διαμαρτυρία για «το σώμα ΜΟΥ».
• Απαξιώνουν τη γυναίκα της κοινωνίας και την οργανωμένη σε δημοκρατικές διαδικασίες δράση της.
Προσπαθούν να αχρηστέψουν τα σωματεία των γυναικών.
Τα αντικαταστούν με την γυναίκα – καταγγέλλουσα μονάδα (ME TOO κινήματα).
•ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ διαδίδουν ότι, μέσα στους χώρους εργασίας, στη γυναίκα αρμόζει:
η ατομική διαμαρτυρία και
η κατάδοση του άνδρα συνάδελφου στον διευθυντή.
Μεθοδικά αποκλείουν στην εργαζομένη από την οργανωμένη - συλλογική διεκδίκηση απέναντι στον εργοδότη.
• Οπισθοδρομούν το γυναικείο κίνημα.
Συμβάλλουν στην “μαχητική” (μέσω κινήματος), μετατροπή της γυναίκας σε σεξουαλικό αντικείμενο.
Διαγράφουν το φύλο γυναίκα, υποβαθμίζοντας το σε «κοπέλα».
Το ντροπιάζουν, καθώς το αναδεικνύουν σε πρώτη είδηση των ΜΜΕ, μόνο για σεξουαλικές υποθέσεις.
•Υπηρετούν την κυρίαρχη ηθική,
σύμφωνα με την οποία
η γυναίκα οφείλει να βλέπει τον άνδρα πάντα με δυσαρέσκεια, με ενόχληση, με απέχθεια ή φόβο. Ποτέ με επιθυμία.
Συμβάλλουν έτσι, στον σύγχρονο – δυτικό ευνουχισμό του γυναικείου φύλου,
ότι δηλαδή στις αφρικανικές χώρες επιτυγχάνεται με κλειτοριδεκτομή.
• Εκφράζονται με ασυγκράτητη υποκριτική ορμή, μόνο για τα αυτονόητα - ήδη κεκτημένα ΑΤΟΜΙΚΑ δικαιώματα.
Ο νόμιμος βιασμός, δηλαδή η πορνεία και
η νόμιμη σεξουαλική παρενόχληση ,δηλαδή τα strip show καταστήματα, αγιάζονται.
Το διεστραμμένο «δικαίωμα» που δίνουν οι επιχειρήσεις σεξ, μαζικά στον ανδρικό πληθυσμό, να αγοράσει γυναίκα για σεξουαλική πράξη, για άγγιγμα ή για θέαμα,
αποσυνδέεται από την ανώμαλη συμπεριφορά του ατομικού βιασμού
(η οποία είναι ήδη αδίκημα και διώκεται ήδη από την αστυνομία).
Ο εξευτελισμός της πορνείας, παρουσιάζεται ως ελεύθερη επιλογή των γυναικών, ως «δικαίωμα στην αυτοδιάθεση».
Η γελοιοποίηση του γυναικείου φύλου στα strip show, ως καλλιτεχνικό επάγγελμα.
• Πειθαρχούν στις υποδείξεις των εργοδοτών.
Μέχρι και η φετινή 8 Μάρτη του 2021,
μέρα αφιερωμένη παραδοσιακά στη γυναίκα εργάτρια,
χαρίζεται στις σεξουαλικές διαμαρτυρίες των αθλητριών και των ηθοποιών.
Την ώρα που οι εργοδότες σχεδίαζαν να καταργήσουν το 8ωρο,
η γυναίκεια εργατική κινητοποίηση καπελώθηκε από συνθήματα για τη βία κατά των γυναικών.
Λέξη δεν ακούστηκε για το νόμο των 2 ωρών απλήρωτων υπερωριών.
• Εξαιρούν το γυναικείο φύλο, από την συνδικαλιστική δράση.
Για αυτούς , η εργαζόμενη γυναικά, δεν έχει τάξη.
Οφείλει να δρα ως θηλυκό.
Να μην διαχωρίζει το συμφέρον της από αυτό της διευθύντριας ή της εργοδότριας της.
Κατά παραγγελία των εργοδοτών, πρέπει να αναγνωρίσει ως εχθρό της, τη “βάναυση” ανδρική φύση.
Οι γυναίκες εργατοϋπάλληλοι απορρίψαμε τα #ME TOO.
Η αξιοπρεπής διαβίωση μας εξασφαλίζεται με:
