ο γυναικειοσ λογοσ στισ μερεσ μασ
ποιοι ασχολουνται με το γυναικειο ζημημα
και προσ τα που κατευθυνουν τον λογο του.
Τεράστιο ενδιαφέρον αλλά και πρωτοβουλία, εκδηλώνεται τα τελευταία 20 χρόνια, από
επίσημους κρατικούς φορείς, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Ενώσεις Επιχειρηματικών Ομίλων, με αντικείμενο την αλλαγή της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία.
Αντιπαραθέτουμε εδώ σύντομα, την ματιά των εργατοϋπαλλήλων γυναικών για αυτές τις εξελίξεις. Τη δική μας πραγματικότητα.
1. Την τελευταία δεκαετία οι γυναίκες εργατοϋπάλληλοι, ερχόμαστε αντιμέτωπες με συνεχή χτυπήματα στα εργασιακά μας δικαιώματα.
Η επίθεση, ξεκινάει από τους εργοδότες,
αλλά υλοποιείται και στηρίζεται από τους κάθε λογής διευθυντές, επιβλέποντες, οργανωτές της εργασίας μας.
Σκοπός των δύο αυτών είναι, η μεταφορά όλων των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στον κόσμο της εργασίας.
Για την εγγυημένη επιτυχία του στόχου τους, εργοδότες και διευθυντές, συνοδεύουν αυτή τους την επίθεση
και με την εισβολή τους, στον πολίτικο λόγο των κινημάτων
Ένα από αυτά τα κινήματα, είναι και το γυναικείο.
Βλέπουμε λοιπόν σήμερα, ότι
υπάρχει μια ξεκάθαρη μεταστροφή του γυναικείου - φεμινιστικού λογού και
δράσης.
Βλέπουμε από τη μια πλευρά, να αποκλείεται οποιαδήποτε γυναικεία εργατο - υπαλληλική
διεκδίκηση,
και από την άλλη να προκρίνεται ο λόγος των γυναικών
που δεν εξαρτούν την επιβίωση των εαυτών τους και των οικογενειών τους από
την εργασία.
-Η αναγκαιότητα για κοινωνικοποίηση της οικιακής εργασίας,
ο αγώνας για παροχή
από εργοδότες και κράτος, κάθε υπηρεσίας που αναπαράγει την εργατική δύναμη
(μαγείρεμα, καθαριότητα, φροντίδα εργαζομένων, παιδιών, ηλικιωμένων),
στο σημερινό γυναικείο κίνημα,
άλλοτε αντικαταστάται από οπισθοδρομικά αιτήματα για, ίσο μοίρασμα της οικιακής εργασίας ανάμεσα στα δυο φύλα
και άλλοτε από μια υποτιθέμενη διεκδίκηση των γυναικών για έξοδο τους από την εργασία κατά την αναπαραγωγική ηλικία.
Οι αξιώσεις αυτές των εργοδοτών, και όχι των εργαζομένων γυναικών,
ικανοποιήθηκαν με μια σειρά νόμων όπως αυτοί για:
τη μερική απασχόληση,
τα μέτρα για την προστασία της μητρότητας,
τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τις κυβερνήσεις, για την εναρμόνιση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή.
- Η έκφραση του γυναικείου κινήματος,
που περιέγραφε το μόχθο των γυναικών μέσα στο σπίτι ως "εργασία για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης",
καθώς και η αντιμετώπιση της γέννας ως κοινωνικού καθήκοντος αλλά και ως δικαιώματος της γυναίκας,
αντικαταστάθηκε από τον ασαφή συναισθηματικό όρο "μητρότητα".
- Το αίτημα της εργατοϋπάλληλου για αύξηση του μισθού ,
αντικαταστάθηκε από το δικαίωμα ξεχωριστών και απελευθερωμένων γυναικών,
να καταλαμβάνουν διευθυντικές θέσεις και να αναπτύσσουν επιχειρηματική δράση.
Η ξεκάθαρη μισθολογική διεκδίκηση, απουσιάζει σήμερα, από κάθε γυναικείο αγώνα.
Τη θέση της παίρνει συχνά, το παραπλανητικό σύνθημα "ίσος μισθός για ίση εργασία" (δικαίωμα κεκτημένο πριν πολλές δεκαετίες),
αλλά και, όπως θα εξηγήσουμε στη σελίδα μας,
διαστρεβλομένο σήμερα αίτημα και αξιοποιημένο από γυναίκες με προοπτική καριέρας.
2. Τα συμφέροντα των επιχειρήσεων τουρισμού και διασκέδασης στη χώρα μας, επεκτείνουν, για το τεράστιο πλήθος των πελατών τους, τη δυνατότητα αγοράς γυναικών μέσω της πορνείας.
Διπλά τους, ΜΜΕ, κοινωνικοί φορείς (Μ.Κ.Ο κα.), ακόμα και γυναικείες οργανώσεις, κατασκευάζουν και προωθούν έναν λόγο που εξωραΐζει, και νομιμοποιεί την πορνεία.
Σε αυτόν τον λόγο, η πορνεία, διαχωρίζεται σε "εξαναγκαστική" (απορριπτέα-παράνομη) και "μη εξαναγκαστική" (φυσική - ανεκτή - νόμιμη).
Ο μαζικός εξευτελισμός των γυναικών, μέσω κάθε μορφής εμπορίας τους,
αποκρύπτεται
αλλά και ρυθμίζεται νομικά.
Στη θέση της αναγκαιότητας των γυναικών για κατάργηση κάθε μορφής πορνείας,
μπαίνει η προτροπή στις γυναίκες,
να καταγγέλλουν την ατομική σεξουαλική παρενόχληση ή τον ατομικό βιασμό.
Να διαμαρτύρονται δηλαδή για την (ήδη ποινικοποιημένη) ατομική ανδρική παραβατική συμπεριφορά
και όχι να καταργήσουν τον θεσμοθετημένο - νόμιμο βιασμό του γυναικείου φύλου.
Στόχος των ισχυρών του κόσμου, αυτών που πέτυχαν να καθοδηγούν τον γυναικείο λόγο, είναι:
Ο προσανατολισμός του γυναικείου κινήματος στην διεκδίκηση ατομικών δικαιωμάτων.
Η απόσπαση του, από τη συλλογική διεκδίκηση, από το αίτημα που αφορά το συντριπτικό μέρος του γυναικείου φύλου.
Το
αναμάσημα, η ανάλωσή στα ήδη κεκτημένα δικαιώματα. Η προβολή του λόγου του προηγούμενου
αιώνα σαν κάτι νέο και ριζοσπαστικό.
Ο προσανατολισμός των γυναικών σε μια ακίνδυνη για τους εργοδότες καταγγελία – διαμαρτυρία.
Η απόσπαση τους από το συγκεκριμένο, μάχιμο αίτημα,
που περιέχει πάντα τον κίνδυνο, κατάκτησης του, κοστίζει στο σύστημα, και συγκρούεται με την δομή του.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ - ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΤΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Η γυναικεία πρωτιά στις υφισταμενικές θέσεις εργασίας,
δεν είναι η αδικία σε βάρος μας, από την οποία πρέπει να απαλλαγούμε.
Είναι η θέση μας στην παράγωγη.
Είναι η δύναμη μας,
για να πρωτοστατήσουμε στην διεκδίκηση για αύξηση του κατωτάτου μισθού.
Ο αγώνας για ίσες ευκαιρίες ανδρών και γυναικών,
στις διευθυντικές θέσεις και την επιχειρηματική δράση,
είναι επιβαλλόμενος.
Αφαιρεί το δικαίωμα λόγου από την εργαζόμενη.
Καθηλώνει το μισθό της εργατοϋπάλληλου.
Η εκμετάλλευση στη δουλειά, δεν σταματάει από εναλλακτικές διευθύντριες, και δυναμικές εργοδότριες.
Σταματά μονό από τους ανθρώπους που παράγουν.
Είμαστε το μισό δυναμικό της γης.
Παράγουμε μισθωτά η όχι, περισσότερα από τα μισά αγαθά και υπηρεσίες των συνολικών παραγόμενων.
Δεν έχουμε ανάγκη από γυναίκες αστές, "απελευθερωμένες",
"ξεχωριστές", και "δυναμικές".
Ούτε από ανερχόμενες διευθύντριες, "με τσαμπουκά και τσαγανό",
που "την λένε χωρίς φόβο", ακριβώς γιατί στηρίζονται στις πλάτες των ισχυρών.
Ξεκινάμε να εργαζόμαστε
με 600 ευρω καθαρό μισθό,
και ξέρουμε ότι θα παίρνουμε τα ίδια, μέχρι να βγούμε στη σύνταξη,
μετά από 40 χρόνια δουλειάς.
ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ:
1.000 ευρώ ΜΙΚΤΑ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ.
45 ευρώ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΟ.
ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ μέσα στο μισθό ΤΩΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ:
-ΤΕΚΝΩΝ
-ΤΡΙΕΤΙΩΝ.
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ
-ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ 10ΩΡΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
-ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΩΡΙΑΣ ΜΕ ΡΕΠΟ.
Οι έξι μήνες εγκλωβισμός μέσα στο σπίτι μετά την γέννα, - επιπλέον τον 4 μηνών άδειας τοκετού και λοχείας -
χωρίς εργασία,
χωρίς συνάδελφους,
με κρατικό επίδομα αντί για μισθό από τον εργοδότη,
χωρίς ένσημα,
χωρίς δικαίωμα εγγραφής του παιδιού σε βρεφικό σταθμό,
χωρίς όριο στο χρόνο της οικιακής εργασίας,
χωρίς καμιά δικαιολογία για διεκδίκηση από τον εργοδότη,
με τη ρετσινιά της προστατευόμενης - ωφελούμενης μητέρας,
δεν είναι μέτρο για την προστασία της μητρότητας.
Είναι μέτρο για την προστασία της εργοδοσίας.
Μέτρο που υπονομεύει το δικαίωμα των γυναικών στην εργασία.
Η κατάργηση
της οικιακής εργασίας
– βήμα καθοριστικό για την πρόοδο όλης της κοινωνίας –
είναι
γυναικεία υπόθεση.
Αξιοποιούμε αυτή τη δυναμική μας.
Δε μοιραζόμαστε με τους άνδρες
την οικιακή εργασία.
Αγωνιζόμαστε για να μεταφερθεί σε κράτος και εργοδότες.
ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ:
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ, ΜΕ ΚΟΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ, ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ.
ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΣΙΤΗΣΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΜΕ ΧΑΜΗΛΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.
ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ - ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΡΟΦΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΓΓΡΑΦΗΣ.
ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΘΕΙ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΤΟΚΕΤΟ.
ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ.
Τα εκατομμύρια ευρώ και δολάρια΄,
που επενδύουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ισχυροί των Η.Π.Α.,
για να επικρατήσει η σεξουαλική παρενόχληση ως
το κύριο πρόβλημα των γυναικών ,
δεν έχουν στόχο να υπερασπιστούν τα γυναικεία γενετήσια δικαιώματα.
Αντίθετα τα καταστρέφουν.
Στον ανατολικό και τον αφρικανικό κόσμο, η καταστροφή της γυναικείας γενετήσιας ορμής, επιτυγχάνεται με την κλειτοριδεκτομή.
Στο δυτικό κόσμο, υποβάλλεται η ιδέα ότι η σύγχρονη- κοσμοπολίτισσα - απελευθερωμένη γυναίκα, είναι αυτή που έχει δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση και την έχει καταγγείλει.
Οι υπόλοιπες, καθημερινές
γυναίκες,
οφείλουν να μιμούνται το κυρίαρχο πρότυπο.
Να εντοπίζουν συνεχώς σεξουαλικές προσβολές,
να δικαιώνουν την θηλυκότητά τους δημοσιοποιώντας τες,
να προσεγγίζουν τον άνδρα με διαμαρτυρία, με δυσαρέσκεια.
Να αντικαταστήσουν την γυναικεία επιθυμία, με ενόχληση.
Όλα, ακριβώς όπως ορίζει η κυρίαρχη ηθική.
Είτε με τον βίαιο ακρωτηριασμό (κλειτοριδεκτομή - ανατολικές χώρες),
.
.. Η αποστροφή της γυναίκας για τον άνδρα.
Το καλούπωμα της γυναικείας έκφρασης, στα όρια του ευνουχισμένου θύματος.
Η δαιμονοποίηση της γυναικείας επιθυμίας για το ανδρικό φύλο.
Η τιθάσευση της ερωτικής ζωής των γυναικών.
Ο έλεγχος της αναπαραγωγικής τους ικανότητας.
Ο κυρίαρχος - συστημικός γυναικείος λόγος, σε ότι αφορά τα γενετήσια δικαιώματα,
περιορίζεται στην καταγγελία της καταπίεσης που δέχεται η γυναίκα, στην ιδιωτική της ζωή.
Αυτήν που οφείλεται στην ατομική ανδρική παραβατική - διεστραμμένη πράξη.
Δεν αναφέρεται ποτέ, σε οτιδήποτε σχετίζεται με την θεσμοθετημένη γυναικεία καταπίεση δηλαδή την πορνεία και τα σεξουαλικά θεάματα.
Επιλεκτικά αναδεικνύει μόνο το βιασμό, τη σεξουαλική παρενόχληση,
την ενδοοικογενειακή κακοποίηση
και ζητάει αυστηρότερες
ποινές για τους δράστες.
Όμως, επαρκώς η όχι, και οι τρεις αυτές βίαιες
πρακτικές απέναντι στο γυναικείο φύλλο,
καταδικάζονται από το νόμο, διώκονται από τις αστυνομικές αρχές.
Το γυναικείο κίνημα δεν υπάρχει,
για να υποκαταστήσει το αστικό κράτος στην υπεράσπιση των βασικών ατομικών δικαιωμάτων,
ούτε για να κάνει τη δουλειά της αστυνομίας, διώκοντας ανδρικές ατομικές παραβατικές συμπεριφορές.
Η νόμιμη, θεσμοθετημένη,
οργανωμένη σε επιχείρηση,
στην σφαίρα της κοινωνικής ζωής της πλειοψηφίας των ανδρών,
είναι η σεξουαλική παρενόχληση στα μαγαζιά γελοιοποίησης των γυναικών, τα λεγόμενα “ strip - show
Ο νόμιμος, θεσμοθετημένος,
καλυμμένος μέσα σε επιχειρήσεις
τουρισμού και διασκέδασης,
ενταγμένος στην κοινωνική ζωή του καθημερινού άνδρα,
είναι ο βιασμός που γίνεται μέσα στα καταστήματα πορνείας.
ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ:
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΟΧΙ ΤΥΠΙΚΗ , ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΟΠΟΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑ ΘΕΑΜΑ, ΑΓΓΙΓΜΑ, Η ΠΛΗΡΗ ΒΙΑΣΜΟ (ΠΟΡΝΕΙΑ).
ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ.
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ, ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΩΣ ΠΡΑΞΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ.
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ :
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΑΠΕΧΘΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ, ΠΟΡΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ "STRIP SHOW" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ.
Τα κινήματα “επιστροφής στη φύση”,
η αναγνώριση του άνδρα ως κοινωνικό φύλο και της γυναίκας ως φύλο βιολογικό,
είναι βαθιά συντηρητικά και αντιεπιστημονικά.
Στερούν από τη γυναίκα την ανθρώπινη φύση. Την εργασία.
Υποβιβάζουν τις ανάγκες της. στα ζωώδη ένστικτα.
Οι ειδικοί αναλυτές, επιστρατεύουν τις συμπεριφορές
τετράποδων, πτηνών, ερπετών και άλλων θηλυκών της φύσης,
για να αποδείξουν ότι η φροντίδα των παιδιών δεν μπορεί να έχει άλλη μορφή, στην ανθρώπινη, οργανωμένη κοινωνία.
Η απαρχαιωμένη έκφραση "η σύγχρονη γυναίκα είναι αναγκασμένη να ανταποκρίνεται σε δύσκολους και πολλαπλούς ρόλους", υπονοεί ότι οι γυναίκες αγανακτούν με την πλήρη συμμετοχή τους στην κοινωνία , την θεωρούν καταπιεστική και ξένη προς το φύλο τους.
Η έκφραση "η γυναίκα στο ρολό της εργαζόμενης, της μητέρας, της συζύγου, της ερωμένης, της ασχολούμενης με την πολιτική ",
υποτιμά, την μόνιμη, σταθερή μέσα στους αιώνες και ίση προσφορά των γυναικών, στην παραγωγή αγαθών, στην προετοιμασία των μέσων συντήρησης εργαζομένων, ακόμα και τη συμμετοχή στην ερωτική ζωή,
ευτελίζοντας τα σε υπόδηση ρόλων.
Όλα αυτά για τον άνδρα δεν είναι "ρόλοι", αλλά τα χαρακτηριστικά, του πλήρους ανθρώπου. .
Χιλιάδες κείμενα, ερμηνεύουν την κατώτερη θέση της γυναίκας,
ως αποτέλεσμα ενός επιβαλλόμενου ψυχισμού ή αναχρονιστικών στερεοτύπων.
"Αν δεν ντύναμε με ροζ τα κορίτσια,
αν τους λέγαμε "είσαι μάγκας" (όπως στα αγόρια),
αντί "είσαι κούκλα",
θα προέκυπτε μια γενιά απελευθερωμένων γυναικών."
Εκατοντάδες συνθήματα στους τοίχους, καταδεικνύουν ως αιτία της γυναικείας καταπίεσης,
την "πατριαρχική" νοοτροπία, την "άξεστη" ανδρική φύση και συμπεριφορά.
"Αν τρομάξουμε όσους μισογύνηδες και σεξιστές που απομείναν γύρω μας,
η ισότητα των δυο φυλών θα γίνει πραγματικότητα."
Δεκάδες προτροπές, για να επιστρέψει η γυναίκα στο ¨σώμα της" και τον ιδιωτικό βίο.
Για να πειστεί ότι, η θέση της στην κοινωνία αλλάζει με εσωτερική αναζήτηση,
ή με ατομική επανάσταση, στο πεδίο της ομορφιάς και των ερωτικών σχέσεων.
"Αν «νιώσεις ωραία με το σώμα σου», αν «είσαι ο εαυτός σου, και δεν είσαι του ανδρός σου», το οικονομικό σύστημα που κερδίζει από την εκμετάλλευση των γυναικών θα αποδυναμωθεί."
Η κατώτερη θέση της γυναίκας ,
δεν έχει αίτια ψυχολογικά,
δεν είναι ζήτημα παιδείας,
δεν οφείλεται στην βάναυση ανδρική φύση,
δεν καταργείται με αντιπρότυπα για τη γυναικεία ομορφιά και εναλλακτικές ερωτικές σχέσεις.
Έχει πανίσχυρο οικονομικό αίτιο.
Είναι βαθιά ριζωμένη σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό που υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.
Είναι προϋπόθεση για την επιβίωση κάθε ταξικής κοινωνίας.
Ατέλειωτη η προσπάθεια των ισχυρών του κόσμου, για
σεξουαλικοποίηση των γυναικείων διεκδικήσεων.
Για αυτούς,
η γυναικεία υπόσταση, πρέπει να ταυτιστεί με το σεξουαλικό θύμα.
Η διεκδίκηση να αντικατασταθεί με διαμαρτυρία.
Η ενασχόληση με το συνδικαλισμό, την κοινωνική οργάνωση, το οικονομικό σύστημα όπου ζούμε και εργαζόμαστε, πρέπει να φύγουν από τη σκέψη του γυναικείου εργατικού δυναμικού.
Ξεκάθαρη και η σεξουαλικοποίηση – γελοιοποίηση της γυναικείας υπόστασης από τον καθημερινό λόγο των Μ.Μ.Ε.
«το όχημα που οδηγούσε νεαρός άνδρας 19 ετών συγκρούστηκε με το όχημα που οδηγούσε κοπέλα 35 ετών».
Η δυναμική της λέξης "γυναίκα", τους είναι απεχθής.
ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ :
-ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΣΤΗΝ ΣΕΞΟΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ,
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΟΥΝ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
-ΝΑ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΩΣ ΚΑΤΑΔΟΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ, ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ :
ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, όχι την επιτυχημένη του συστήματος.
ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, που αρνείται να αποχαυνωθεί, ασχολούμενη στα ζητήματα του ιδιωτικού βίου .
ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΑ ΔΥΝΑΜΗ, ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ και δεν ανέχεται να ενταχθεί στα "ευάλωτα, προστατευόμενα κομμάτια" της κοινωνίας.
ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ.
ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ γυναικων ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ
για:
-τον προσανατολισμό των εργαζόμενων γυναικών στη συλλογική δράση
-τον αγώνα για την βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης μας
και την κατάργηση των θεσμών που υποβαθμίζουν την ζωή μας.
-τον εμπλουτισμό του λόγου των εργατικών σωματείων με τα πραγματικά γυναικεία ζητήματα .
-την κατάκτηση διαδικασιών προσαρμοσμένων στη ζωή των εργαζομένων γυναικών,
τον περιορισμένο χρόνο, την δυσκολία μετακίνησης, την ανάγκη εκλαΐκευσης των πολιτικών κειμένων κ.α..
ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ που:
-δεν θα ετεροκαθορίζει τη γυναίκα σε σχέση με τον άνδρα
δεν θα ΑΝΑΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ:
-τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών
-την ισότητα ή την ισοτιμία της γυναίκας με τον άνδρα
αλλα θα προτασσει τα ζητηματα
που αλλαζουν ριζικα την θεση των γυναικων στην κοινωνια:
-την αύξηση του κατώτατου μισθού
-την αύξηση του ωρομισθίου της μερικής απασχόλησης
-την μεταφορά της οικιακής εργασίας στην οργανωμένη παραγωγή
-την κατάργηση του εξευτελισμού της πορνείας