σχετικα με εμασ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΤΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Κινούμαστε για την ίδρυση σωματείου με στόχους:
Τη διάκριση του, από τον κυρίαρχο γυναικείο λόγο, που διαμορφώνεται από τις ανάγκες των
εργοδοτριών, ελευθεροεπαγγελματιών και εισοδηματιών γυναικών.
Τη διάκρισή τους από τα συμφέροντα των γυναικών που βρίσκονται τις υψηλές θέσεις της ιεραρχίας των επιχειρήσεων (διευθύντριες, επιβλέπουσες, οργανώτριες της εργασίας των άλλων).
Την ανάδειξη δηλαδή της γυναίκας ως παραγωγού στην σύγχρονη εποχή, αλλά και σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας.
Την θεώρηση της εργασίας ως του πρωταρχικού δικαιώματος, του καθοριστικότερου για την ισχύ όλων των άλλων .
Ως δικαιώματος και των δύο φύλων.
Τη θεώρηση των δυσμενών όρων ένταξης των γυναικών στην εργασία,
όχι ως διάκριση σε βάρος τους, από την οποία πρέπει να απαλλαγούν ως φύλο,
αλλά ως δύναμη τους, για να πρωτοστατήσουν στις εργατικές διεκδικήσεις των ανδρών και των γυναικών.
Ως το επιχείρημα που κάνει την εργασία, το κύριο πεδίο δράσης των γυναικών.
το φυσικό δεσμό της γυναίκας με το νεογέννητο,
τη μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη του άνδρα,
Την κατεστημένη θεωρία, που καταδεικνύει ως εμπνευστή και ως υπαίτιο της γυναικείας καταπίεσης, τον άνδρα.
Απορρίπτουμε δηλαδή την ιδεολογική κατασκευή της αστικής τάξης,
η οποία υιοθετείται σήμερα από τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις,
και αποδίδει την γυναικεία καταπίεση στην λεγόμενη «πατριαρχία».
Ενισχύουμε την άποψη
ότι η γυναικεία εκμετάλλευση ξεκίνησε εξαιτίας της εμφάνισης ατομικής ιδιοκτησίας στις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες.
Εξηγούμε την άποψη συνοπτικά.
Οι πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες, χρειάστηκε να λύσουν το πρόβλημα της μεταβίβασης της ατομικής ιδιοκτησίας.
Ως λύση σε αυτό όρισαν, η μεταβίβαση να γίνεται μέσω μίας φυσικής λειτουργίας. Δηλαδή από το γονιό στο παιδί.
Η ίδια η φύση δηλαδή, ο δεσμός αίματος, επιλέχθηκε ως ένας αδιαμφησβήτητος επιτηρητής, για την μεταβίβαση της ατομικής ιδιοκτησίας.
Για επιτευχθεί αυτό όμως, πρώτα από όλα έπρεπε, να είναι γνωστό σε ποιον πατέρα ανήκουν τα παιδιά που γεννιόνται,
(η μάνα ήταν πάντα γνωστή).
Θεσπίστηκαν αυστηροί κανόνες, πρωτόγνωροι στις τότε ανθρώπινες κοινωνίες.
Το ζευγάρωμα στο ανθρώπινο είδος, έπαψε να γίνεται τυχαία.
Σχηματίστηκε η οικονομική δομή της οικογένειας.
Απαγορεύθηκε η αναπαραγωγή έξω από τα δικά της πλαίσια.
Το ελεύθερο ζευγάρωμα όμως, δεν απαγορεύτηκε εξίσου και για τα δύο φύλα, αλλά μόνο για το γυναικείο.
Το γυναικείο φύλο έχει την ικανότητα να γεννά. Η δική του αναπαραγωγική ικανότητα έπρεπε να χαλιναγωγηθεί.
Σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται η πορνεία, για να εκτονωθεί, διεστραμμένα, η ανδρική μόνο γενετήσια επιθυμία.
Παράλληλα, ο εγκλωβισμός της γυναίκας στην οικιακή δραστηριότητα,
η κατά το δυνατόν μικρότερη συμμετοχή της στην κοινωνική παραγωγή,
έγινε αναγκαία προϋπόθεση για την τιθάσευση της γυναικείας γενετήσιας ορμής.
Η εμφάνιση λοιπόν της ατομικής ιδιοκτησίας και η ανάγκη για κανονικότητα στη μεταβίβαση της, είχε ως αποτέλεσμα την καταπίεση του γυναικείου φύλου.
Η ανισότητα της γυναίκας με τον άνδρα διατηρείται στο πέρασμα των αιώνων εξαιτίας αυτής της πρωταρχικής εκμετάλλευσης.
Αυτό που κύρια εκμεταλλεύεται,
όποιο οικονομικό σύστημα (με ατομική ιδιοκτησία) επικράτησε στις διάφορες περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας,
είναι η ικανότητα της γυναίκας να γεννά.
Αυτό που κύρια καταπιέζει είναι τη γυναικεία γενετήσια ορμή,
προκειμένου να ελεγχθεί η ανθρώπινη αναπαραγωγή και να μεταβιβαστεί ο πλούτος μέσω ενός ακλόνητου φυσικού δεσμού, τοu δεσμoύ αίματος.
Υιοθετούμε την ορθολογική ερμηνεία
ότι η γυναικεία εκμετάλλευση οργανώνεται και συντηρείται,
από το κυρίαρχο κάθε περίοδο, οικονομικό σύστημα και όχι από το ανδρικό φύλο.
Στις μέρες μας
-η ένταξή του γυναικείου πληθυσμού, στην παραγωγή με δυσμενείς όρους,
-εμμονή της σύγχρονης κοινωνικής οργάνωσης για διαιώνιση της οικιακής εργασίας στα πλαίσια του σπιτιού,
-η νομιμοποίηση της πορνείας
-ακόμα και η κατασκευή από το ίδιο το κυρίαρχο σύστημα, των μεσαιωνικών #ME TOO κινημάτων
που καλουπώνουν τη γυναικεία γενετήσια ορμή στα όρια του παρενοχλούμενου, παθητικού, σχεδόν ευνουχισμένου θύματος,
που ποτέ δεν εναντιώθηκαν στην καταπίεση της γυναικείας επιθυμίας, αλλά αντιθέτως την κατέστρεψαν περισσότερο
που προπαγανδίζουν ως δυναμική και απελευθερωμένη την γυναίκα που βιώνει απέχθεια στην επαφή της με το ανδρικό φύλο
όλα αυτά και άλλα πολλά
είναι απλά τα επακόλουθα,
οι κανόνες που εξασφαλίζουν την βασική εκμετάλλευση. Την εκμετάλλευση δηλαδή της αναπαραγωγικής ικανότητας του γυναικείου φύλου.
Το σημερινό οικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός,
- σύστημα με ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής -
εξαρτά την επιβίωση του από την εκμετάλλευση του γυναικείου φύλου.
Ο άνδρας όμως δεν εξαρτά την επιβίωσή του από αυτήν την εκμετάλλευση.
Την διεκδίκηση ριζικών αλλαγών στην πραγματική ζωή
και όχι στο πεδίο των νοοτροπιών και των συμπεριφορών
(βλέπε αντισεξιστικό κίνημα).
Τη γνώση δηλαδή ότι οι μειωτικές εκδηλώσεις απέναντι στο γυναικείο φύλο,
είναι απλά η έκφραση της κοινωνικής οργάνωσης.
Είναι απλά ο καθρέπτης των κανόνων που διατηρεί και το υπάρχον οικονομικό σύστημα,
για την οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας, την κατανομή του πλούτου και την ανθρώπινη αναπαραγωγή.
Ότι οι μειωτικές ακόμα και οι βίαιες εκδηλώσεις απέναντι στο γυναικείο φύλο διαμορφώνονται από αυτούς τους κανόνες ,
και δεν τους διαμορφώνουν.
Για παράδειγμα
Οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί για την "νοικοκυρά" δεν σταματάνε με τη συμμετοχή και των ανδρών στις οικιακές εργασίες.
Δεν σταματάνε γιατί η παραγωγή στα πλαίσια του σπιτιού, συνεχίζει αναχρονιστικά να διατηρείται, ακριβώς για αυτό το λόγο. Για να κρατάει την γυναίκα εγκλωβισμένη στα όρια του σπιτιού.
Η οικιακή εργασία δεν πρόκειται ποτέ να μοιραστεί ίσα μεταξύ των δύο φύλων.
Μπορεί μόνο να καταργηθεί και να εκτελείται όπως όλες οι άλλες εργασίες, ως κοινωνική παραγωγή.
Η βία κατά των γυναικών δεν πρόκειται να εξαλειφθεί σε ένα κράτος
που αναγνωρίζει ως νόμιμο δικαίωμα στον άνδρα να αγοράζει γυναικείο σώμα (πορνεία και strip show).
Όσο δηλαδή υπάρχουν γυναίκες "δεύτερης κατηγορίας",
των οποίων ο βιασμός τους και ο εξευτελισμός τους αποτελεί θεσμοθετημένο επάγγελμα,
η ανώμαλη ανδρική συμπεριφορά θα επεκτείνεται και στις υπόλοιπες γυναίκες.
Το συγκεκριμένο το μάχιμο αίτημα, και όχι η επίθεση στις συμπεριφορές και τις νοοτροπίες,
είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά την διαβίωση των εργαζομένων γυναικών.
Δηλαδή τα αιτήματα για:
- - Αναγνώριση - κατοχύρωση των εργασιακών ειδικοτήτων - ειδικεύσεων και της αμοιβής τους με Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Αντίθεση στην ισοπέδωση των ειδικοτήτων σε ανειδίκευτη εργασία.
- - Λειτουργεία εστιατορίων μέσα στους μεγάλους εργασιακούς χώρους
- και δημόσιων εστιατορίων με χαμηλό κόστος για τους εργαζόμενους στις γειτονιές.
- - Εγκαταστάσεις παιδικών σταθμών στους επιχειρηματικούς ομίλους
- και κάλυψη όλων των υπόλοιπων παιδιών εργαζομένων με δημόσιο δωρεάν παιδικό σταθμό.
- - Δωρεάν εργατική κατοικία.
- - Σύγχρονα δωρεάν κρατικά μέσα μαζικής μεταφοράς.
- - Υψηλής ποιότητας δημόσια παιδεία.
- - Ισχυρό κρατικό σύστημα υγείας.
- - κατάργηση κάθε μορφής πορνείας.
Αντιτεθόμαστε στο αντισεξιστικό κίνημα,
το οποίο εκφράζοντας τα συμφέροντα αστών και μεσαίων γυναικών,
καταγγέλλει την ανδρική ατομική συμπεριφορά.
Αντικαθιστά τη διεκδίκηση με διαμαρτυρία ή καταγγελία.
Εναποθέτει την γυναικεία αξιοπρεπή διαβίωση στην παιδεία - νοοτροπία των πολιτών.
Δεν προάγει κανένα αίτημα που η διεκδίκηση του μπορεί να αλλάξει την υπάρχουσα κοινωνική - οικονομική οργάνωση.