
σχετικα με εμασ
Πότε και γιατί φτιάχτηκε το ΓΥΝΑΙΚΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ.
Η κίνηση ΓΥΝΑΙΚΑ - ΕΡΓΑΣΙΑ ξεκίνησε το Γενάρη του 2021, ως αναγκαία απάντηση στην επίθεση που δέχονταν παγκόσμια η γυναίκα της εργασίας από τον λεγόμενο "αντισεξισμό", επίθεση που έμοιαζε ότι σύντομα θα έφτανε και στην χώρα μας
Πράγματι ο
αντισεξισμός είτε με μορφή κινήματος, είτε ως ο επίσημος λόγος των κομμάτων και
των οργανώσεων όλου του πολιτικού φάσματος (από την δεξιά ως την κομμουνιστή
αριστερά και την αναρχία) ανέπτυξε εντατικά την ακραία συντηρητική δράση του
και στην Ελλάδα την περίοδο 2020 – 2022. Με την ισχύ κυρίαρχης πολιτικής (βλ.
οδηγίες Ε.Ε προς τα κράτη μέλη) και την αποκλειστική προβολή των δικών του
θέσεων από τα ΜΜΕ, ο αντισεξισμός έμοιαζε εκείνη την περίοδο να ισοπεδώνει κάθε
προοδευτική θεώρηση για το γυναικείο ζήτημα ενώ η παρέμβαση του αναπτύχθηκε σε όλα
τα επίπεδα:
1. στην μισθωτή εργασία και την οικιακή παραγωγή ο αντισεξισμός επιδίωξε:
2. στον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης ο αντισεξισμός επιδίωξε:
3. στην ανθρώπινη αναπαραγωγή και για την γενετήσια ελευθερία ο αντισεξισμός επιδίωξε:
Η παρέμβαση του ΓΥΝΑΙΚΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ.

Το πρώτο αυτοκόλλητο του ΓΥΝΑΙΚΑ -ΕΡΓΑΣΙΑ (Ιανουάριος 2021), πριν την ταπεινωτική για την εργαζόμενη γυναίκα, διετή επιβολή του αμερικάνικου μηχανισμού #Me Too, στον τόπο μας .

Η κατάπτιστη αφίσα της ΓΣΕΕ την μαύρη επέτειο της 8 Μαρτίου του 2021 (αμέσως μετά την ταπεινωτική για την εργαζόμενη επιβολή του αμερικάνικου μηχανισμού #Me Too) . Αναρτήθηκε και σε γιγαντοπανό έξω από το κτίριό της ΓΣΕΕ. Η εργαζόμενη γυναίκα διαπομπεύεται από την Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος! Η χυδαία αναπαράσταση της διαστροφής πέτυχε να εξευτελίσει δημόσια τις μισθωτές του ιδιωτικού τομέα, να αποκρύψει την προσφορά τους στην παραγωγική διαδικασία, να απαξιώσει συμμετοχή της στην εργασία.

Η πρώτη αφίσα του ΓΥΝΑΙΚΑ -ΕΡΓΑΣΙΑ (Φεβρουάριος 2021), αναρτήθηκε σε λαϊκές γειτονιές, την περίοδο που η κυβέρνηση επιχειρούσε να καταθέσει το σχέδιο νόμου για την κατάργηση του 8ωρου και των αμειβόμενων υπερωριών . Την ίδια περίοδο ιστορικά συνδικάτα που τότε και σήμερα ελέγχονται από τις "ταξικές δυνάμεις" (ΠΑΜΕ) είχαν συρθεί σε αντιαυταρχικές διαμαρτυρίες για το "χτύπημα από την αστυνομία θαμώνα στην πλατεία της Ν. Σμύρνης" και είχαν ξεχάσει ακόμα και την λέξη "υπερωρία" .

Πανό του ΓΥΝΑΙΚΑ -ΕΡΓΑΣΙΑ, αναρτήθηκε τον Αύγουστος 2022 . Την περίοδο που η Ε.Ε. έταζε στους εργαζόμενους των κρατών-μελών της χαλαρή ζωή με "4 ήμερη εργασία" και το εργατικό κίνημα παρασύρονταν σε ανάλογες οραματικές διεκδικήσεις για "7ωρο", χωρίς να αναφέρεται σε αύξηση μισθού. Διεκδικούσε δηλαδή διαβίωση με 2 κακοπληρωμένες δουλειές. Κανένας από τους δύο βέβαια δεν μίλησε για "λιγότερη δουλειά" κατά την συνταξιοδότηση, ενώ τα όρια ηλικίας για τη σύνταξη συνεχώς αυξάνονται.

Η δεύτερη, η πιο επιτυχημένη αφίσα, του ΓΥΝΑΙΚΑ -ΕΡΓΑΣΙΑ, (Νοέμβριος 2021). Το "ΟΧΙ ΣΤΑ #MeToo" έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τις γυναίκες της δουλειάς και μάλιστα σε μία εποχή δικτατορίας των #MeToo.
"Επιτέλους", "Δώσε μου και μένα να κρεμάω τέτοια αφίσα", λέγαν οι λαικές γυναίκες όταν αναρτούσαμε την αφίσα. Αφίσες που είχαν ξεκρεμαστεί βρέθηκαν να στηρίζονται πρόχειρα με σχοινιά και καλαμάκια από αγνώστους. Βρέθηκαν σημειώματα υποστήριξης πάνω στις αφίσες και άλλα πολλά. Ήταν φανερό ο διασυρμός των εργαζομένων γυναικών από τα #MeToδεν έβρισκε χώρο στον τόπο μας.

Πανό του ΓΥΝΑΙΚΑ -ΕΡΓΑΣΙΑ, αναρτήθηκε τον Μάρτη 2022.
Το ΓΥΝΑΙΚΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ ξεκινάει την δεύτερη πορεία του.
Από το 2023 και μετά το #me Too σταδιακά εγκαταλείπει την χώρα μας. Γίνεται φανερό ότι ο αντισεξισμός δεν έπιασε τόπο εδώ.
Πολλοί παράγοντες συνέβαλαν σε αυτό, με σημαντικότερο από όλους το ότι οι γυναίκες - της εργασίας - αρνήθηκαν να αποδεχθούν ως βασικό δικό τους ζήτημα τις εγκληματικές πράξεις του περιθωρίου (φόνους, βιασμούς, ξυλοδαρμούς) και ασχολούμενες με αυτές να εξορίσουν το φύλο τους την κοινωνία και την παραγωγή. Επιπλέον έχοντας πλήρη γνώση της τεράστιας κοινωνικής προσφοράς τους και αντίληψη ότι αποτελούν το μισό του πληθυσμού, αρνήθηκαν να κατατάξουν το φύλο τους στις ευάλωτες, αδύναμες, στις υπό προστασία κοινωνικές ομάδες.
Βασιζόμενο σε αυτήν την πολύ αισιόδοξη, μη ηχηρή αλλά μαζική απόρριψη των προταγματών του αντισεξισμού από τις γυναίκες της δουλειάς στην χώρα μας, το επόμενο διάστημα το “Γυναίκα – Εργασία” θα επικεντρώσει στα ακόλουθα:
- Με βάση την πραγματικότητα ότι οι γυναίκες συμμετέχουν δυσανάλογα στην χαμηλά αμειβόμενη, εκτελεστική εργασία θα αναδείξει την δυνατότητα τους να διεκδικούν αποτελεσματικά αύξηση του κατώτατου μισθού για όλους (άνδρες και γυναίκες), (με συγκεκριμένο ποσό και όχι το αόριστο «αυξήσεις στους μισθούς»). Θα αντιταχθεί σε αιτήματα που συμπυκνώνονται στο «ενάντια τις διακρίσεις» που καθηλώνει τον κατώτατο μισθό καθώς παροτρύνει τις χαμηλόμισθες να αγωνιστούν για το ατομικό δικαίωμα μικρής μερίδας γυναικών να ανελιχθούν σε υψηλόβαθμες θέσεις εργασιακής ιεραρχίας ισότιμα με του άνδρες.
- Με βάση την πραγματικότητα ότι οι γυναίκες συμμετέχουν δυσανάλογα στην χαμηλά αμειβόμενη, εκτελεστική εργασία θα αναδείξει την δυνατότητα τους να διεκδικούν αποτελεσματικά αύξηση του κατώτατου μισθού για όλους (άνδρες και γυναίκες), (με συγκεκριμένο ποσό και όχι το αόριστο «αυξήσεις στους μισθούς»).
Θα αντιταχθεί σε αιτήματα που συμπυκνώνονται στο «ενάντια τις διακρίσεις» που καθηλώνει τον κατώτατο μισθό καθώς παροτρύνει τις χαμηλόμισθες να αγωνιστούν για το ατομικό δικαίωμα μικρής μερίδας γυναικών να ανελιχθούν σε υψηλόβαθμες θέσεις εργασιακής ιεραρχίας ισότιμα με του άνδρες.
- Με βάση την πραγματικότητα ότι οι γυναίκες συμμετέχουν δυσανάλογα στην μερική απασχόληση θα αναδείξει την δυνατότητα τους να διεκδικούν αποτελεσματικά την αύξηση του ωρομισθίου της μερικής απασχόλησης (ως εργασίας εντατικής παραγωγής) και προκειμένου αυτή να γίνει «ακριβή» για να πριμοδοτηθεί η πλήρης εργασία.
Θα αντιταχθεί στη λογική που εκφράζουν συνθήματα οργισμένης διαμαρτυρίας και απομακρύνουν από την ορθολογική διεκδίκηση, και την κατάκτηση. Συνθήματα δηλαδή όπως το «οι ζωές μας δεν θα γίνουν λάστιχο», που υπεκφεύγουν από το αίτημα, διατυπώνονται για να δώσουν χαρακτήρα αγανάκτησης και δεν διεκδικούν τίποτα.
- Επειδή ακριβώς η οικιακή εργασία εκτελείται σχεδόν αποκλειστικά από τις γυναίκες (στις οικογένειες των μισθωτών), επειδή αυτό έχει βάση την οικονομία και όχι την νοοτροπία, και επειδή δεν θα αλλάξει μέχρι η οικιακή εργασία να περάσει στην κοινωνική παραγωγή, το “Γυναίκα – Εργασία” θα επαναφέρει παλιότερα αιτήματα που στοχεύουν στην σταδιακή κοινωνικοποίηση της οικιακής παραγωγής. Τέτοια είναι: «Κρατικοί βρεφικοί σταθμοί για τα παιδιά όλων των εργαζομένων», «Λειτουργία κρατικών εστιατορίων στις συνοικίες».
Θα αντιταχθεί στο αίτημα για επιπλέον «γονική άδεια με κρατικό επίδομα» που ουσιαστικά οπισθοδρομεί στο λανθασμένο «μισθός από το κράτος για οικιακή εργασία». Η ερμηνεία της αποκλειστικής εκτέλεσης της οικιακής εργασίας από τις γυναίκες ως «έμφυλου στερεότυπου» προτρέπει στο ισομοίρασμα της, μεταξύ των δύο φύλων, και απομακρύνει από την διεκδίκηση κρατικών δομών για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Θα αντιταχθεί επίσης και στην απουσία αναφοράς από τον αντισεξισμό για τις τεράστιες περιβαντολογικές επιπτώσεις της κατά νοικοκυριό παραγωγής σε σχέση με εκείνη της μαζικής / οργανωμένης από το κράτος.